Het is weer is krabben geblazen zo op de Dinsdagmorgen, we zijn een beetje verwend geworden van de afgelopen dagen die zo prachtig waren.
Wanneer de stap-voets taxi weer is voorgereden stappen de trappelende wandelaars vrolijk in om naar het bos gereden te worden. De herder soorten zijn deze morgen flink aanwezig maar die zijn dan ook in de meerderheid.
Boris neemt het op voor Noa, die door Fenna een zetje krijgt in al haar onoplettendheid. Moet kunnen denkt Fenna en gaat gewoon door waar ze mee geëindigd was.
Samba valt haast niet op zo tussen de takken en bladeren en Luna schrikt overduidelijk van het idee dat er opeens een hond uit de bosjes gesprongen komt!
Jolige Fenna is ook weer van de partij vandaag.
Kayt paradeert rustig door alle drukte heen, niet wetende dat Sambal hard komt aangerend om haar is flink te laten schrikken.
We worden op de voet gevolgd door de drie kleine musketiers Dex, Flo en Pelle.
Het is goed zoeken waar iedereen is want zo tussen alle bomen door zien we overal nog net een hoofdje vandaan komen, of zoals bij Lu en Arnold nog net de schudkontjes tijdens het dollen.
Dunky laat nog even zien dat hij echt wel sterk is!
Dinsdagmiddag
Waar de herders het vanmorgen voor het zeggen hadden, zijn het deze middag de Labradors!
Kaya heeft het in ieder geval naar haar zin zo tussen de puppy's door.
Dunky laat deze middag zijn takken even met rust en dolt mee met Tuur en Dex die met een hoop geluid wel even laten merken dat ze aanwezig zijn.
Storm en Sean in actie.
Tussen de zonnestralen door zien we nog net de honden, die snuffelend het bos doorkruisen.
Joep vindt het maar wat te druk zo tussen alle grote jongens. Samen met Flo gaat hij gewoon linksaf waar de anderen vooral rechtdoor rennen.
Een groepsfoto maken is nog best lastig met zo veel bewegende honden. Storm is zoals altijd weer de leider en die helpt ons gelukkig om iedereen bij elkaar te houden.
Cody heeft zijn eigenaar weer gevonden en is daar niet meer weg te krijgen door Jochem, die stiekem toch wel erg zijn best er voor doet.
Manu schiet in volle snelheid door het tunneltje heen maar ziet niet dat kleine Pien daar ook nog in staat. Gelukkig kan Pien goed bukken en ontwijkt net één van Manu zijn lange benen.
Wanneer Dex hoort dat het weer tijd is om terug naar huis te gaan, springt hij zo door het gras heen op naar de bomen. Natuurlijk in de hoop dat hij nog wat langer mag blijven maar gelukkig voor hem duurt het niet lang meer voor hij weer mee mag.
Zo is de Dinsdag al weer voorbij gevlogen, op naar het volgende wandel avontuur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten